balans

in balans

stenen

Op een dag, begin maart 2009, was het zo'n mooi weer, dat ik besloot buiten te gaan werken en te gaan hakken. Aangezien ik nog geen flauw idee had wat ik zou gaan maken, begon ik in miijn voorraadje stenen te zoeken naar een geschikte steen. Zonder dat ik mij daarvan bewust was, was ik al zoekende opeens zomaar bezig met het stapelen van een paar keien, totdat ik mij zelf afvroeg: "Waar ben ik nu eigenlijk helemaal mee bezig, ik wilde toch gaan hakken?". Blijkbaar vond ik het op dat moment zo'n uitdaging om de stenen zo in balans te brengen, dat ze zonder enig hulpmiddel/verbindingsstuk op elkaar zouden blijven staan, dat ik hier uren met eindeloos geduld mee bezig ben geweest. Hieronder het resultaat. In de onderste steen heb ik een klein kuiltje gehakt, in de bovenste steen een nog kleiner kuiltje (doorsnede 2 cm). De stenen zijn perfect in balans en het beeld staat nog steeds.

balans.d balans.c

balans.b balans.a

balans

carrarakeien

50 x 27 x 17 cm

Aangezien ik heel blij was met dit resultaat, ging ik verder om te kijken hoeveel stenen ik zou kunnen stapelen, zónder dat het geheel om zou vallen. Als plek koos ik het midden van mijn tuinpleintje. Uren verder, ook weer zonder enige verbinding, zonder lijm, o.i.d., zelfs zónder kuiltjes te hakken, was dit het resultaat, puur een kwestie van balans. Deze stapeling heeft twee maanden weer en wind doorstaan, totdat er op een middag zulke hevige rukwinden waren dat het geheel is omgevallen. Heel jammer, want ik vond het erg mooi staan. Gelukkig heb ik foto's gemaakt. Temeer ook omdat ik op een gegeven moment ontdekte dat de op elkaar gestapelde stenen zo'n mooi schaduwbeeld opleverden. Het lijkt welhaast een mensfiguur. De gedachte kwam dan ook bij mij op, dat het stapelen van stenen weleens het begin geweest zou kunnen zijn van de beeldhouwkunst. Dat dit de manier is geweest waarop de mensen in de prehistorie, zónder wat voor gereedschap dan ook, de eerste beelden hebben gemaakt. Zó ver in de tijd terug te gaan, het beléven van het begin van de beeldhouwkunst, zo voelde dat voor mij op dat moment.. Een wel heel aparte gewaarwording.

balans.2

in balans

carrarakeien

hoogte ± 90 cm

rotonde.balans

Het beeld zou heel goed een 'poortwachter' bij een van de 'poorten' van de gemeente Utrechtse Heuvelrug kunnen zijn of geplaatst kunnen worden op . . . . . het strand van Ameland.

balans.ameland

Na twee dagen mooi weer was het de rest van de maand maart zo koud, dat ik weer binnen moest werken. Ik vond het echter zo jammer dat ik niet verder kon met het al stapelend in balans brengen van de keien, dat ik besloot stenen van papier-maché te maken om op die manier ook binnenshuis met dit thema verder te kunnen gaan.

Zo gezegd, zo gedaan, echter tegen de tijd dat mijn papieren keien klaar waren - eind maart - werd het zo'n mooi lenteweer dat ik besloot de keien, de keien te laten en weer buiten aan de slag te gaan.

Na eerst een drietal andere beelden gemaakt te hebben, zijn er in de loop van de zomer vanuit het thema 'keien in balans' de volgende kleinere beelden ontstaan:

Een kombinatie van gebeeldhouwde keitjes en echte keitjes. De cristalinokeitjes zijn uit één stuk, het kleurverschil ontstaat door wel of niet polijsten. De bovenste twee keitjes en het ei staan er los op, staan in balans in een kleine uitholling.

in balans

cristalino en keitjes

cristalino en ei

afm. 26,5 x 12 x 9 cm

afm. 23 x 11,5 x 6 cm

Bovenstaande beeldjes geven zo'n mooie schaduwbeelden, dat ik de beeldjes op een groot vel papier heb gezet en de schaduwen met potlood heb nagetrokken en uitgeknipt. Dit zouden op zichzelf al beelden kunnen zijn. Ik heb de uitgeknipte schaduwen gefotografeerd en er vervolgens op computer m.b.v. fotobewerkingsprogramma 'schaduwbeelden' van gemaakt, zonder dat er ook maar een hamer en beitel aan te pas is gekomen! Op het strand van Ameland staan ze prachtig.