In de tweede helft van 2005 leverden vrienden vier stenen bij mij af. Zij hadden op vakantie in Italië, deze stenen langs de kant van de weg (Carrara) gevonden en bedacht dat Liesbeth daar mooie beelden van zou kunnen maken .

Zij brachten twee kleine stenen en twee grote stenen (± 55/60 kg en 43 kg) met de opdracht, van de grote stenen, beelden voor in hun tuin te maken.

Ik zag meteen dat de twee grote stenen behoorlijk "gelaagd" waren en dat in een van de twee zichtbaar een scheur zat, waarvan ik niet kon zien óf en zo ja hóé die in de steen doorliep. Al met al, had ik er een hard hoofd in of deze stenen door hun gelaagdheid wel geschikt waren om in te hakken en of er - met name van de steen mét scheur - genoeg over zou blijven om er een beeld van enige omvang aan over te houden.

Na meer dan een jaar om de stenen heen "gedraaid" te hebben - hetgeen op zich niet zo bijzonder is, soms liggen stenen járen voordat ik er iets mee doe - ben ik begin april 2007 begonnen met de twee kleine stenen, om te ervaren hoe de stenen "hakten"

Vantevoren had ik geen idee wat ik van de stenen zou maken. Al (onder) zoekend en hakkend zijn de vormen ontstaan. Gaandeweg heb ik besloten om de vormen zo eenvoudig mogelijk te houden en voor de afwerking gebruik te maken van de 'hakstructuur' tegenover 'een gladde/gepolijste' afwerking.